lastinn - Wyświetl Pojedyńczy Post

wysłannik · 03-02-2014, 16:58

Konrad trochę współczuł Lyndis. Nie wiedział co jej odpowiedzieć. Pozostawiła go jednak w przekonaniu, że musi czym prędzej wracać do wioski. Wędrówka dalej oznaczałaby zgon ze ręki wampira albo jakiegoś jego sługi i to tylko po to, by jakiś baron miał z tego ubaw albo zysk. Konrad nie był jego niewolnikiem. Baron zachował się całkowicie nie tak, jak powinien. Wysłał najemników pod dowództwem rozbeczanej kobietki by zabiły dla niego wampira w tak ponurym i ciężkim miejscu jakim był Ponury Las a mieszkańcy wioski mieli robić mu za ewentualne mięso armatnie i przewodnika. To nie był dobry plan.
- Nie mogę tobie pomóc - odrzekł spokojnie do Lyndis - Mam dla kogo żyć. Mam żonę. Obiecałem jej że wrócę zdrów. Nie wiem co tobie poradzić. Przywiązana do niego nie jesteś, więc możesz coś zrobić. Ja tobie nie pomogę w podróży, ale mogę dać ci radę - nie idź wgłąb tego lasu jak żywot chcesz uchować - powiedział i odszedł od najemników razem z innymi.
- Ralf! - rzucił jeszcze szybko odwracając się w jego stronę. Chciał dać mu jakąś radę czy pokrzepienie ale po krótkim zastanowieniu doszedł do wniosku, że to nie miałoby sensu, Ralf wiedział na co się pisze. Odwrócił się ponownie w stronę wioski.

Zmęczenie dawało się coraz to bardziej we znaki. Niby towarzyszyła mu nadzieja że po dotarciu do wioski sobie odpocznie i rano powróci do normalnego życia, a z drugiej strony czuł że coś jest nie tak, jest albo będzie. Konrad wiedział, że baron nie będzie zadowolony z tak szybkiego powrotu wieśniaków, tym bardziej że najemnicy poszli dalej. A do tego zaczął padać deszcz.
Na słowa Fritza Konrada przymurowało. Gdy tylko usłyszał co się stało z Ewką i jej braćmi ruszył biegiem do swojego domu.
- Elsa - pomyślał. Biegł na złamanie karku, pomimo zmęczenia, by zobaczyć czy wszystko z nią w porządku. Nie darowałby sobie gdyby coś się jej stało. Nie darowałby też baronowi.

03-02-2014, 16:58	#86
wysłannik Wiedźmołap Reputacja: 1	Konrad trochę współczuł Lyndis. Nie wiedział co jej odpowiedzieć. Pozostawiła go jednak w przekonaniu, że musi czym prędzej wracać do wioski. Wędrówka dalej oznaczałaby zgon ze ręki wampira albo jakiegoś jego sługi i to tylko po to, by jakiś baron miał z tego ubaw albo zysk. Konrad nie był jego niewolnikiem. Baron zachował się całkowicie nie tak, jak powinien. Wysłał najemników pod dowództwem rozbeczanej kobietki by zabiły dla niego wampira w tak ponurym i ciężkim miejscu jakim był Ponury Las a mieszkańcy wioski mieli robić mu za ewentualne mięso armatnie i przewodnika. To nie był dobry plan. - Nie mogę tobie pomóc - odrzekł spokojnie do Lyndis - Mam dla kogo żyć. Mam żonę. Obiecałem jej że wrócę zdrów. Nie wiem co tobie poradzić. Przywiązana do niego nie jesteś, więc możesz coś zrobić. Ja tobie nie pomogę w podróży, ale mogę dać ci radę - nie idź wgłąb tego lasu jak żywot chcesz uchować - powiedział i odszedł od najemników razem z innymi. - Ralf! - rzucił jeszcze szybko odwracając się w jego stronę. Chciał dać mu jakąś radę czy pokrzepienie ale po krótkim zastanowieniu doszedł do wniosku, że to nie miałoby sensu, Ralf wiedział na co się pisze. Odwrócił się ponownie w stronę wioski. Zmęczenie dawało się coraz to bardziej we znaki. Niby towarzyszyła mu nadzieja że po dotarciu do wioski sobie odpocznie i rano powróci do normalnego życia, a z drugiej strony czuł że coś jest nie tak, jest albo będzie. Konrad wiedział, że baron nie będzie zadowolony z tak szybkiego powrotu wieśniaków, tym bardziej że najemnicy poszli dalej. A do tego zaczął padać deszcz. Na słowa Fritza Konrada przymurowało. Gdy tylko usłyszał co się stało z Ewką i jej braćmi ruszył biegiem do swojego domu. - Elsa - pomyślał. Biegł na złamanie karku, pomimo zmęczenia, by zobaczyć czy wszystko z nią w porządku. Nie darowałby sobie gdyby coś się jej stało. Nie darowałby też baronowi. __________________ "Inkwizycja tylko wykonuje obowiązki, jakie na nią nałożono. Strach przed nią jest zbyteczny; nienawiść do niej, to herezja." - Gabriel Angelos, Kapitan 3 Kompanii Krwawych Kruków.