| To było dziwne i głupie, ale Reidar nie protestował. Nie zdążył. Kto atakuje potwory aktywne nocą w nocy? Bardzo odważny wojownik lub totalny głupiec, a starzec nie wyglądał ani na tego, ani na tego drugiego. O wiele lepiej by było zaatakować je w dzień, kiedy śpią na swoich leżach. Słońce było ich przyjacielem, nie wrogiem. Ale skoro stary wojownik tak chciał, tak się stało.
Reidar dzień spędził na przygotowaniach. Naostrzył wszystkie swoje klingi, wykorzystując narzędzia płatnerza za jego pozwoleniem i drobnym datkiem, wypolerował pancerz i ponaprawiał uszkodzenia. Potem zjadł obfity posiłek, wolał go zjeść teraz niż przed samą walką i być sennym. A że po posiłku senny był przespał się trochę w swoim pokoju. Kiedy zostało już godzina do wyruszenia, zafundował sobie rozgrzewkę. Kilka przysiadów, pompek, podciągnięć na belce stropowej. Po godzinie zjawił się wojownik z którym miał wyruszać, a gdy wyruszyli droga w miejsce gdzie żerowały te potwory mijała im wyjątkowo cicho.
Nim dojechali, Reidar sprawdził jeszcze czy srebrny sztylet znajduje się przy pasie, a dwuręczny miecz daje się szybko dobywać.
__________________
Po prostu być, iść tam gdzie masz iść.
Po prostu być, urzeczywistniać sny.
Po prostu być, żyć tak jak chcesz żyć.
Po prostu być, po prostu być. |