| Wywar może i nie dał mu magicznej siły, jednak pozwolił utrzymać się na nogach, jeszcze tą chwilę, chwile której potrzebowali żeby dorwać hrabiego. Kiedy już sprawdził czy rodzina będzie bezpieczna wziął łuk i toporek i wyszedł w noc. Deszcz dalej nieprzyjemnie kapał za kołnierz i ograniczał widoczność, dawał jednak nadzieję na to że hrabia utraci swój atut, jakim była nowość w tych stronach - broń palna. Spotkał Olafa na centralnym placu wioski i ponownie ruszyli w stronę las. Kiedy dotarli do ściany drzew, ujrzeli hrabiego siedzącego ze swoimi pistoletami na kamieniu otoczony trupami upiorów. Otto spojrzał na Olafa, który rzucił swoją kose i zniknął w ciemności. Otto zaś wystrzelił przygotowaną wcześniej strzałe odrzucił łuk i ruszył z toporkiem w stronę hrabiego z zamiarem rozłupania mu czaszki. |