| - Grzywacz? Przecież kazałem zostać ci na zewnątrz! - warknął pod nosem Edgar. Po chwili jednak dostrzegł, że do środka ruin wdarła się magiczna projekcja, nie zaś jego zwierzęcy towarzysz. Wątły czar, który powołał do życia iluzję, rozpraszał się. Była to prosta sztuczka, wymagająca niewielkiego potencjału magicznego - aż dziw, że początkowo dał się na to złapać. Zrzucił to na karb przekrzykujących się jeden przez drugiego kandydatów i ogólnego podekscytowania sprawą wilkołaków.
- Daj sobie na wstrzymanie - zwrócił się do kapłana, gdy tylko ten skończył swoje pieśni. Zignorował tekst o trupiej mądrości, mądrości trupów, czy innych mądrych trupach. |