| To ja poprę denisa. Na d20 się nie znam aż tak bardzo, by móc wszystko jednoznacznie stwierdzić, ale ogólny wymiar Charyzmy w różnych systemach fantasy jest w miarę zbliżony. A namacalnie zobrazować charyzmę, to poza urodą (czasami atrakcyjność pomaga) dochodzi jeszcze ten szczególny rodzaj siły wewnętrznej, która pozwala zginać kolana nawet największych grzeszników. Inspirowanie ludzi, przekonywanie i motywowanie to jest istota charyzmy. O człowieku takim mówimi, że ma posłuch a jego charyzma jest wielka. Tylko, że jest to cecha bardzo ściśle związana z kulturą w jakiej jest dana osoba wychowana oraz społeczeństwem. Powiedzienie, że z Charyzmą 40 to elf może sobie nic nie robić wśród krasnoludów to jest lekkie przegięcie. Nawet charyzma 52 nie obroni go przed lecącym toporkiem kaliber 3.5kg. Wchodząc do wioski krasnoludów, taki elf od razu zostanie zatrzymany przez straże i jeśli będzie się stawiał, to skończy w kopalni jako niewolnik. A dlaczego? Tu nikt nie wie, że on ma charyzmy 40. Tu nikt nie widział, jak tulił do serca sieroty i jak płacił złotem za wszystkich. Tu go po prostu nie znają. I dlatego w takiej obcej kulturze i środowisku może mieć super charyzmę, ale dla krasnoludów, to jeden z elfów jakich wielu.
Dopiero jego czyny mogą zaświadczyć, że jest inaczej. Jeśli zrobi coś dla wioski, jeśli UDOWODNI, że ma tak wysoką charyzmę, to wtedy można sądzić, że krasnoludy będą go poważać. W innym przypadku przechwałki w stylu "mam charyzmę 40 i nie zawaham się jej użyć" to można sobie darować. Dlatego z tą cechą, podobnie jak z inteligencją, jest i będzie problem. Albo traktujemy ją jako cyferkę do statsów i do niczego więcej, albo gracz rzeczywiście będzie próbował oddać swoją grą bohatera z wysoką charyzmą.
__________________
...and the Dead shall walk the Earth once more
_. : ! : .__. : ! : .__. : ! : .__. : ! : .__. : ! : .__. : ! : ._ |