| - Spokojnie, Francesco - odparł na pytanie brata. Starszy czasami martwił się niczym matka. - To tylko draśnięcie - dodał. No, może nie do końca. Cholernie bolało i trochę utykał, ale żył. Nic wielkiego z czym by sobie nie poradził.
Już w chwili "negocjacji" ze szczurowatymi Niccolo zaczął powoli kuśtykać w ich kierunku, starając się zajść ich od boku, coby nie biec na kusze frontalnie. Nie chciał oberwać bełtem pod żebra jak skaven, który go zranił.
Gdy walka rozgorzała ponownie, ruszył jak najszybciej w stronę skavenów chcąc zmniejszyć dystans. Dobrze, że miał tarczę, bo wyglądało, że większość jego towarzyszy chowa się po krzakach. Ale czegóż się spodziewać po szlachetnie urodzonych?
Ostatniego delikwenta, który najdzie mu pod miecz, miał zamiar uderzyć rękojeścią miast ostrzem. Może uda się ogłuszyć szczuraka? Wtedy mieliby kogo przesłuchać po drodze. Niccolo wątpił, by skaveny znalazły się w tym miejscu przypadkiem. |