| Miecz podczas szarży biegł ramię w ramię ze swoimi ludźmi i na tę krótką chwilę był z nich dumny, bez lęku w oczach rzucali się na mutantów. Teraz został lekko w tyle, już nie biegł lecz patrzył na idiotów ze swojego oddziału, których względna wygrana pchnęła do kontynuowania pościgu bez rozkazu. Czuł jak uczucie dumy znika zastąpione narastającą furią.
-Jedenasty oddział STAĆ, wy nieposłuszne kurwy! - ryknął ile sił w płucach, aż żyła złowieszczo zapulsowała mu na skroni. Żołnierze, mimo rozochocenia, dosłyszeli w tym rozkazie wściekłość w jaką wprowadzili swojego dowódce i chyba przerazili się bardziej niż na widok potworów. Praktycznie stanęli w miejscu.
-Baczność! Żeby to był ostatni raz, kiedy pozwalacie sobie na taką samowolę bez rozkazu. Ostatni, kurwa, raz! Mamy dużo pracy ale na pewno nie latania na oślep po lesie. Gundolf, nie zaciągnąłeś się żeby walczyć i teraz jest okazja byś rozwinął skrzydła, biegiem opatrywać rannych z pozostałych oddziałów, bierz tylu ludzi do pomocy ile Ci potrzeba, zwłaszcza Theo, był zielarzem jeśli dobrze pamiętam. Pozostali stoją na straży i pilnują innych oddziałów, póki nie dojdą do siebie. Odmaszerować!
Po opanowaniu małego żywiołu, jaki sam stworzył wydając rozkaz do szarży udał się do reszty dowódców. Na szlachcica chwilowo nie mógł patrzeć, czuł że gdyby posłuchał tego co Carl krzyknął na początku walki los oddziału Ekkila potoczyłby się zupełnie inaczej.
-Panowie, uważam że pościg to samobójstwo. Większość ludzi nie jest w stanie gonić niczego co porusza się na kopytach, nie mówiąc już o ewentualnej walce. Pozbierajmy się do kupy i, jeśli to możliwe, spróbujmy iść dalej by znaleźć dogodniejsze miejsce na obóz. |