| Zebrali wszystko co ich i co uznali za przydatne z rzeczy martwego już maga i skierowali się przed siebie, mniej więcej wzdłuż łańcucha górskiego. Według Aleza strumienie pojawiały się tu regularnie, więc prowadził, starając się tylko upewnić, że dostatecznie szerokim łukiem ominą cmentarz, którego położenie znali jedynie orientacyjnie. Poranna mgła rozproszyła się, rosa na miejscach obejmowanych przez słońce szybko znikała. Od gór wiał co prawda zimny wiatr, ale ten dzień ponownie był idealnym zwiastunem wiosny. W bardziej płaskich rejonach nadeszła ona już z miesiąc wcześniej, ale ta okolica rządziła się swoimi prawami. Widoczność była na tyle dobra, że z łatwością dostrzegali zaśnieżone szczyty. Mark, który milczał przez dłuższy czas, odezwał się dopiero jak wjechali na kolejne wzgórze, z którego rozpościerał się najlepszy jak do tej pory widok.
- Zastanawiałaś się, co znajduje się po drugiej ich stronie? Słyszałem, że niektórzy uważają, że nicość, ale to bzdura. Podobno elfy i krasnoludy znają przejścia. Dużo plotek o tym można usłyszeć, szczególnie w Ban Ard, gdzie czarodzieje lubią się prześcigać w porównywaniu penisów związanych w tym przypadku z tą ich niby prześwietną wiedzą.
Wody nie musieli już dłużej szukać. Do uszu wiedźminki dotarł szum i krótkie poszukiwania pozwoliły odkryć płynący w lekkim zagłębieniu nawet nie strumień a potok, szeroki na pięć czy sześć metrów. Płytki i wartki, jak zwykły wyglądać, o kamienistym podłożu i setce miniaturowych spadków. Lodowaty i krystalicznie czysty. Jej bystry wzrok uchwycił nawet sylwetki większych ryb, przemykających tuż nad dnem. |