| Wybrańcy
Las otaczający chatkę spokojnie wraz z rozśpiewanymi ptakami radośnie powitał wschodzące słońce. Na w pół śpiący i czuwający Muran. Pierwszy poczuł jego ciepłe promienie. Kerm obudził się z odrętwiałą ręką, w którą Neferi nieświadomie była wtulona. Szczypała go wczorajsze cięcie, którego doświadczył, ale bogowie chcieli, by jeszcze żył. Najwidoczniej Morr był na tyle łaskawy, by pozostawić jego duszę przy ciele.
Ognisko przygasło, poddało się przyziemnemu, chłodnemu porankowi, który pozwalał trawie kąpać się jeszcze w kroplach rosy. Nocna otoczka tajemniczości jaką tworzyła mgła delikatnie opadła na zieleń porastającą okolice. Otaczający las wydawał się bardziej przyjazny niż podczas toczonej tu nocnej potyczki, której był świadkiem krwawej rzezi i wielu ciężkich ran zadanymi ku radości mniejszego księżyca Morrslieba.
Poranek zapowiadał się dość obiecujący o ile której z was nie wstanie lewą nogą.
Wybrańcy Chaosu
- Widzę, że deser smakował? Nie czekając na odpowiedź, kontynuował dalej, co rusz zerkając na reakcję EsQuero.
- Możesz mi powiedzieć, co się stało z Twoją posiadłością? I co do cholery robił tu kapłan Alluminasa, boga światła? Jeszcze nam brakuje, żeby przyplątał się tu jakiś Seraph! To co mówił Fou Lu, widać, że go przerażało. Nie miał zamiaru spotkać Serapha, który był wysłannikiem boga światła, dorównujący mocy nie jednemu wojownikowi chaosu. Nie czuł się jeszcze gotowy na takie spotkanie. Coś ukrywał, ale co? Było to czuć. Ten niepokój odkąd znaleźli się w czarnym zamku.
__________________
Yami yori mo nao kuraki mono, Yoru yori mo nao hukaki mono Konton no umi yo, tayutoishi mono, konjiki narishi yami no oo Ware koko ni nanji ni negau, ware koko ni nanji ni chikau Waga maeni tachifusagarishi subete no orokanaru mono ni Ware to nanji ga chikara mote hitoshiku horobi o ataen koto o! Giga Sureibu! |