| Po skończonej walce idąc za przykładem kamratów Olaf zabrał się za przeszukiwanie ciała utrupionego przez siebie napastnika. Znalazł niewiele - nóż, sztylet, cztery złote korony. Zawsze coś. Na widok tego jak Bjorg ucina trupowi głowę i rzuca nią w ślad za uciekającymi zrobiło mu się niedobrze. Czego jednak spodziewać się po tych barbarzyńcach z północy. Odwrócił głowę od tego widoku i z trudem powstrzymał mdłości. Na szczęście dalsza droga do posiadłości barona odbyła się już bez żadnych niespodzianek.
Po dotarciu na miejsce Olaf nie mówił wiele, przynajmniej nie w pierwszej części rozmowy. Pozwalał żeby mówili inni. Gdy baron powiedział, że zwiększy ich nagrodę o kolejne sto sztuk złota złodziej grobów uśmiechnął się szeroko. Nie spodziewał się, że w tej mieścinie zarobi taki majątek w jedno popołudnie. Gdy baron zaniepokojony trochę wyglądem barbarzyńcy zapytał czy nie odnieśli jakichś ran Olaf postanowił się odezwać.
- Nie Wasza Miłość nikt nie został ranny. Ot po prostu nasz barbarzyńca ma szczególnie podejście do zwłok pokonanych przeciwników. Trochę je zmasakrował brudząc się przy tym. Wracając do tematu nagrody. Kiedy dostaniemy pieniądze i czy to już wszystko co mieliśmy zrobić dla Waszej Miłości? |