Pinn

-Pierdolony paranoik!- głośno skomentowała Loulou prawie krzycząc i zapominając jakby o swoim dość długim epizodzie psychozy paranoidalnej jakieś dwa lata temu. Kryciu się w odcięciu od sieci na małej stacyjce pierścieni Saturna z odłączonym dostępem , wiecznym offline mającym chronić zawartość zdezorientowanego tajemniczą grozą, osaczonego umysłu.

Sasza zaczął zwiewać chcąc czym prędzej uciec napastnikom. Lou wyszła na chłód powietrza , ciesząc się niejako wyjściem z zatęchłem sfery kontenera. Jej wyostrzony wzrok , nadludzka ostrość i wyrazistość obrazów siekająca otoczenie, wychwytująca z nich sieć wzajemnych powiązań z każdym oznaczonym przedmiotem szybko pozwoliła jej ocenić grupę specjalną. Czterech korporacyjnych komandosów, raczej organiki ale zapewne biologia najwyższej klasy, zupełnie jak jej. Tyle , że ona dopiero co zdobyła to ciało a wojenkę prowadziła co najczęściej w orbitalnych pijalniach a nie w taktycznych symulacjach VR i nagraniach XP prosto z głów weteranów. Co do samego środka przybycia , to miało się do czynienia z dużym ciężkim wirnikowcem w którym zapewne siedział wyszkolony pilot. Nie przyjrzała się jego uzbrojeniu a po prostu skoczyła za kolejny kontener starając się pozostać niezauważona. Zrozumiała jednak , że nie ma czasu na zabawę w chowanego. Jeśli mają go zabić zamiast przechwycić zapewne zaraz odstrzelą mu łeb. Mieli szanse tylko pod ziemią i tam właśnie uciekał Rosjanin, wnioskując z małej betonowej nadbudówki prosto do jakiś kanałów lub tunelów technicznych.

Usprawnione mięśnie z łatwością nadążały za mężczyzną , ten widząc to w strachu dawał z siebie wszystko. Mogła go złapać, ale poczekała aż wejdzie do podziemi. Schowała się za murem jakiegoś dawnego budynku i poczekała aż facet wejdzie. Zaraz potem ruszyła susem do niezamkniętego w pośpiechu włazu. Problemem nie było dogonienie Saszy a przekonanie go o przyjaznych zamiarach. Zwalenie z nóg i drobny policzek powinny ostudzić zapał. Liczyła , że cel przynajmniej zna podziemia , bo tylko to dawało im szanse na ratunek.