1. Im więcej cech zbieżnych jest pomiędzy postacią a graczem, tym łatwiej jest ją odgrywać.
2. Im mniej dokładna jest charakterystyka postaci, tym łatwiej ją odgrywać.
Pierwszą opcję można zmieniać, o ile ktoś nie ma problemu z nadmiernym wczuwaniem się w postać i potrafi kreować ją, jak niezależny byt. Pionek na planszy, którym on jedynie steruje wedle nadanych mu kryteriów i zasad.
Druga opcja jest względna. Bez dokładnego rysu osobowości można postać tworzyć na bieżąco i nie trzeba nam się trzymać schematu. Takowy jednak przydaje się czasami, jeśli zależy nam na dopasowaniu się do drużyny, lub wytycznych MG. Wiadomo, że paladyn jest dobry, ale może mieć jakieś swoje przyzwyczajenia i odchyły... etc.
Cytat:
|
Robię taką postać jaką chciałbym akurat grać, i to już cała wielka filozofia. Tyle, nic więcej.
|
Proste, logiczne, sensowne i skuteczne.