Niziołek siedział wygodnie na plecaku krasnoluda cicho pogwizdując wpadającą w ucho melodię, kiedy zupełnie niespodziewanie woda wzburzyła się wyprężona w powietrze pod masywnym cielskiem istoty z głębin. Eksplozji wody zawtórował potworny wykrzywiony chęcią mordu ryk, który pozbawił Eldona wszelkich wątpliwości. Bard rozsunął szaty, które wznosząc się do tyłu odsłoniły gruby pas najeżony nożami do rzucania. Wystarczył ledwie jeden błyskawiczny ruch ręki by jego dłonie ponownie zalśniły ostrzami, a ułamek sekundy później zostać wysłane w kierunku potwora z głębin. Powodem niesamowitej celności barda była zdolność posługiwania się telekinezą, o której swoją drogą wiedzieli nieliczni, a było to świetnie źródło dochodu na konkursach w rzucaniu nożami. Eldon zwykł trafiać praktycznie za każdym razem i tylko czasem brakowało dostatecznej siły rzutu by poważnie zranić odległego przeciwnika. Nie czekając za rezultatem swego ataku zaczął nucić pod nosem cichą pieśń i po krótkiej chwili w powietrzu zmaterializowała się bogato udekorowana lutnia, aby następnie niczym puch wylądować w małych dłoniach niziołka. Bard szarpnął za struny, których magiczne brzmienie potoczyło się echem po jaskini, a wtórował im nieskazitelny głos niziołka.
Ostatnio edytowane przez Warlock : 02-04-2014 o 01:28.