| - Podobno po śmierci jest coś dalej. Nasze ciało umiera, a duch wędruje po świecie lub udaje się do zaświatów by rozpocząć kolejny etap, wędrówkę o której przesadnie wierzący myślą jak o kolejnym początku - mówił jakby od niechcenie przyglądając się biczownikowi. Poranione ręce mogły świadczyć jedynie jak bardzo zniszczone są plecy pokutnika. Co musi siedzieć w głowie człowieka który siada na podłodze i samemu wymierza sobie karę za występki. Jakie procesy myślowe skłaniają go do takich czynów względem własnego ciała. Walbrecht przyjął poważną minę, na pierwszy rzut oka złą, że ktoś taki jak Eusebio jest tu i na dodatek ośmiela się odezwać. Nie było to jednak to.
- Gdybyś był człowiekiem takiego stanu jak ja, brakowałoby Ci czasu na bogów - odrzekł po chwili milczenia z pogardliwym spojrzeniem, akcentując swoją lepszość. - Mam wszystko czego potrzebuję. Pieniądze, wygodę, kobiety jeśli sobie zażyczę. Dlaczego miałbym starać się o względy bogów? Miałbym mordować na wojnach w imię mego boga? Biczować aż na plecach zabraknie skóry do wyrwania? Rezygnować z przyjemności i żyć jak szczur w porcie? Musiałbym być głupcem albo szaleńcem - szlachcic spojrzał na twarz pokutnika. Odniósł wrażenie, że ten nie rozumie postawy szlachcica wierząc w słuszność swojej wiary i pomocną dłoń Sigmara która w potrzebie obroni go przed złem tego świata.
__________________
Ph’nglui mglw’nafh Cthulhu R’lyeh wgah’nagl fhtagn. |