| - Nie wiem czy zliczają, ale miłość do Boga pozwala przetrwać. Przemijamy jak łodzie z trzciny, marność trawi nasze ciała. Tylko odwaga i czyny, sprawiają, że możemy oprzeć się zakusom Chaosu. Tryumfować w tej nierównej walce... I tym samym otrzymać zbawienie duszy, Sigmar... Bog - spojrzał na Olafa poważnie. - nie przejdzie obojętnie wobec aktów odwagi i poświęcenia... Ja... - zająknął się. - veru..je v život... nakon.. - nie wiedział czy to Pan natchnął go, by próbował niezgrabnie składać słowa w obcej, sylvańskiej mowie... - po śmierci... - Eusebio dodał już reikspielem.
- Też kiedyś straciłem wszystko, co kochałem - rzekł ponury fanatyk, ponownie spoglądając na wieśniaka. - ale przekułem to w zbroję wiary. Nie lękam się ni śmierci, ni zagłady. Wiem, że moi bliscy życzyliby sobie, bym kontynuował drogę, choć każdy dzień na niej spędzony to brzemię, które odciska niezatarty ślad na mym żywocie... Wierzę, że po śmierci ich spotkam...
Ostatnio edytowane przez Deszatie : 15-04-2014 o 00:38.
|