| Widok ubranego w biel ducha wystraszył go nie na żarty, aż oblał go zimny pot. To kolejne mamidło które prześladowało Rekusa po przemienionym w szczypcorękiego dziecku. Czyżby pomroka a może bogowie czegoś od niego chcieli. Gdy pojawiła się po raz drugi Rekus uważnie wpatrzył się w poruszające się usta zjawy. Starał się odczytać co też ma im do przekazania, jednak nie udało mu się. Ściana stała tak jak stała, zmrok się zbliżał a oni nie posuwali się do przodu. Zastanawiał się z początku czy nie powiedzieć o widziadle Wojownikowi, ale bał się, że kolejna opowieść o trapiących go urojeniach sprawi, że towarzysz broni weźmie go za wariata i zagrożenie.
- Niech to szlag Wojowniku. Wygląda na to, że będziemy musieli przebijać się przez tą czarną pomrokę po bokach. W dodatku nie mamy żadnej pewności, że ścianę uda się objechać. Wiesz co? Wyciągnij ten pierścień, który znalazłeś. Chyba pora go sprawdzić. Jeśli on nie pomoże pozostanie objechanie ściany przez pomrokę. Do dzieła. Przytknij go do ściany.
Decydując się na to nie miał zbyt wielkiej nadziei, ale jak to mówią "tonący brzytwy się chwyta". |