| Oddała pocałunek, a potem powiedziała:
- Nie wiem jak było kiedyś, gdy było nas więcej. Nawet wtedy jednak nie była to jakaś przytłaczająca liczba. Teraz w Kaer Morhen zostało nas tylko kilku. Dostałam tylko sugestię w jakim kierunku mam się udać. Musze pracować by przeżyć. Nie muszę wracać na zimę do twierdzy, choć tam łatwiej przetrwać zimne miesiące, jeśli nie załapię się na nic lepszego. Nikt nie będzie mnie rozliczał z tego co zrobiłam. Jeśli uda mi się coś odłożyć z zarobków mogę oddać to na utrzymanie i renowację twierdzy. To nasz dom, jedyny jaki mamy, miejsce gdzie zawsze możemy wrócić, więc wszyscy próbujemy uczynić go lepszym do życia, a ostatnio nie jest z tym najlepiej. Mogę jednak także spróbować zainwestować. Nikt mnie nie rozliczy. To tylko kwestia mojego sumienia.
Uśmiechnęła się do niego smutno:
- A teraz powiedz mi o tej ciemniej historii wiedźminów. Dobrze znać takie opowieści. Łatwiej się wtedy przygotować i nastawić na to jak mnie przyjmują. |