| Czwórka ruszyła do samochodu. Na szpicę wysunęła się Violet, wyposażona w pistolet. Zaraz za nią szedł staruszek, gotujący narzędzia. Tyłu ubezpieczała komandoska oraz John. Tyły były najbardziej narażona na wszelki atak, a żywe trupy choć niezbyt liczne, podążyły tłumnie za smakowitymi kąskami jakie szły przed nimi. Na szczęście w tej okolicy żywe trupy były zerowe, zapewne więcej ich czeka w centrum lub zdążyły się rozejść za uciekinierami na tereny podmiejskie i wsie.
Do słyszanego przez was silnika przeszliście 600 metrów. Po drodze mijaliście całe parkingi zalane wybebeszonymi autami i im szliście dalej, tym wszystko wydawało się wam bardziej podejrzane. Dopiero na miejscu, ku waszemu zdziwieniu nikt do was nie strzelał, nie próbował zjeść czy okraść. Na drodze z jakiegoś podrzędnego magazynu których w okolicy było sporo, zaparkowany w latarni stał Cadillac CTS. Rdza dawała mu się we znaki, lampa z prawej strony była wybita, a sama strefa zgniotu sięgnęła chłodnicy, która z każdą minutą działania silnika coraz bardziej parowała.
Na parkingu zombi które za wami szły odstawiliście na dobre kilka metrów, lecz te były niezmordowane i się nie poddawały. Jeśli chcieliście to auto, wymagało choć prowizorycznych napraw i odjechania z miejsca zagrożenia. A, właśnie. Zagrożenie. Za kierownicą siedział żywy trup który przez tylko troszkę uchyloną szybę próbował was dosięgnąć gulgocąc ohydnie. Kierowca musiał paść ofiarą żywego trupa. Na tylnym siedzeniu leżał jakiś karton owinięty czarnym workiem na śmieci. Za plecami mieliście około 30 rozproszonych trupów, które starały się omijać samochody i jak najszybciej do was dopaść…
__________________
Po prostu być, iść tam gdzie masz iść.
Po prostu być, urzeczywistniać sny.
Po prostu być, żyć tak jak chcesz żyć.
Po prostu być, po prostu być. |