Sytuacja nie wyglądała tragicznie, również nie malowała się jednak różowo. Po ich piętach nieumarli powłóczyli bez okazywania najmniejszych oznak zmęczenia, zmuszając ich do marszobiegu. Zobaczyli samochód. Mimo, że nie należała do wielkich fanów motoryzacji, łapiąc głęboki oddech poczuła niejaką ulgę na jego widok.
Ponownie uradowała ją myśl, ze nie będą musieli kraść jej od żywych. Już, nadal w marszu, zaczęła układać broń do strzału, jednak odstąpiła od tego pomysłu, widząc jak John układa w dłoniach siekierę, spoglądając na nią znacząco.
Mając nadzieję, że to nie jemu zaszła na tyle za skórę, skinęła głową., blokując broń i odwieszając ją w wygodniejszym ułożeniu.,
Na wszelki wypadek ułożyła torbę tak, że osłoniłaby ją przed pierwszymi atakami nieumarłego, i stanęła ostrożnie, czekając aż John zajmie swoją pozycję i da jej znak.