| Uśmiech znikł z ust dziewczyny. Wzrokiem starała się powiedzieć ojcu to czego zabraniała jej etykieta, że wygląda źle i że ona bardzo się o niego martwi. On jednak nie dostrzegał smutku córki, który był na tyle głęboki, że bez oporów przełknęła złośliwości macochy, kwitując je jedynie lekkim skinieniem głowy.
"Nie mam dla ciebie teraz czasu harbio" - pomyślała tylko.
Złożywszy ukłon obojgu swych "rodziców" oddaliła się. Stan w jakim ujrzała ojca ciążył jej bardziej niż chciała się do tego przyznać. Zamyślona jakby bez udziału woli zajęła swoje miejsce przy książęcym stole. Dopiero zasiadając na wyściełanym czerwonym materiałem krześle zreflektowała się, aby przywitać swych sąsiadów.
__________________
Konto zawieszone. |