| - Oni… założyli pułapki. – kontynuowała Mary, wyraźnie słaniając się na nogach – Przemknęliśmy niezauważeni koło strażników… 2 snajperów, 1 strażnik przy wejściu… John w formie mgły, ja na przyspieszeniu… nie mogli nas zobaczyć. On przemieszczał się pierwszy i… wpadł… pentagram narysowany na skale – po bokach, na górze i… na dole. Nie widzieliśmy go, ktoś go ukrył. Dopiero gdy się rozjarzył… kurwa… to była magiczna klatka… muszą mieć maga… albo coś. Mały John nie mógł się uwolnić… choć wciąż mógł pozostać mgłą. Oni się dowiedzieli, że ktoś uruchomił pułapkę. Nadchodzili. Ja… uciekłam. Byłam nieostrożna… jeden ze snajperów mnie postrzelił… ale ich zgubiłam. Jestem… pewna…
Kobieta osunęła się na kolana. Upadłaby, gdyby Ashford nie przykląkł przy niej i podtrzymał ją ramieniem.
- Nie chciałam go zostawiać… - Matka mówiła tak, jakby się tłumaczyła przed Marcusem. Czyżby to pozostałość z czasów, gdy była jego towarzyszką?
- John sobie poradzi. Jest w stanie utrzymać postać dymu jeszcze przez kilka godzin. – odparł Marcus – Ale co z tobą, czemu się nie leczysz do chuja pana?
Spojrzenie Mary spotkało się ze wzrokiem JD. Wydawało się, że bardzo cierpi, a jej ciało trawi prawdziwa gorączka.
- Ja… nie umiem. Te kule… są inne. Nie umiem jej wydalić...
- Psia mać.
Marcus również przy nich ukląkł i… zaczął rozbierać Mary od pasa w górę. Próbowała się bronić, ale wydawała się naprawdę osłabiona. Popatrzyła z udręką na swojego potomka.
- Słyszałem, że coś mają – Gangrel mówił teraz bardziej do JD niż do rannej – Jakiś nowy rodzaj broni, skuteczny na spokrewnionych. Nie wiem czy to to, ale muszę sprawdzić… Muszę dostać chociaż jedną kulę.
Nie mówił o ocaleniu wampirzycy. Marcus wydawał się teraz zainteresowany wyłącznie odkryciem nowoczesnej technologii Sabatu.
__________________
Konto zawieszone. |