Był podejrzeniami Sigrfrida mocno wytrącony z równowagi. Nie mógł nawet sobie wyobrazić co by było gdyby okazały się prawdziwe. On, mutantem? Nie, nie, nie! Nieco rozdrażniony ruszył jednak za biczownikiem. Cóż było robić. Skoro zaangażował się już tak głęboko w sprawę trzeba było ją doprowadzić do końca. Do tego dwójka jego towarzyszy nieco go drażniła. Norsmen i ta Zoja. Nie dość, że wykorzystali owoce śledztwa, które on przeprowadził, mało nie przypłacając tego życiem, to jeszcze zadzierali teraz nosy. "Pies im mordę lizał" przeszło przez myśl złodziejaszka. Dokończy to co zaczęli a potem zrealizuje swój plan zaciągnięcia się do armii.
Gdy weszli do domu przyjrzał się uważnie bałaganowi, ale niczego szczególnego nie wypatrzył. Gdy zeszli do piwnicy wzdrygnął się na widok posążka.
- To miejsce trzeba oczyścić ogniem. Poza tym popieram Tyra. Jeśli mamy przemierzać Imperium w poszukiwaniu kultystów potrzeba nam funduszy. Moje są już na wyczerpaniu. To nie dorywcze zajęcie a regularna praca, a jak jest praca to powinna być też płaca.
***
Przy powitaniu nowego członka zespołu Olaf uśmiechnął się życzliwie i uściskał rękę Markusa.
- Przyda się kolejny śledczy w zespole, bo niektórzy tutaj dobrzy są przede wszystkim w gadaniu.
Na pytanie Sigfrida dotyczące zatrzymanego kowala i Kaspra Tulla Olaf odpowiedział bez zastanowienia.
- Obydwu należy spalić. Jeden zabił jedną osobę i próbował zabić mnie, drugi podżegał do zabójstwa inkwizytora. Obydwaj są winni herezji a karą za herezję jest stos.