| Kilka tygodni w lochach dało Felixowi szanse na wyleczenie się z ran. Za co szczerze podziękował Degnirowi. Całe przyjęcie z księciem go trochę przytłoczyło. Miał okazję zwiedzać Bretonie, ale nie bywał na salonach. Większość czasu spędził na wędrówkach po tutejszych traktach. Tak więc nie mógł doczekać się opuszczenia tego jak że wspaniałego przybytku.
************************************
W czasie podróży nie przeszkadzała mu mrukliwość rycerza. Wręcz przeciwnie. Cisza jaka panowała przez większość trasy pozwalała zwiadowcy cieszyć się krajobrazem i pięknem otaczających ich okolic. Mógł wrócić do wspomnień, gdy przemierzał kiedyś te lub podobne rejony.
************************************
Całe zamieszanie przed wyjściem trochę go zbiło. Liczył na spokojną knajpę do wypoczynku, ale akurat ich przybycie zbiegło się z przybyciem jakiejś markizy. Spokojnie odczekał, aż w końcu dano im możliwość zajęcia jakiegoś miejsca.
- Karczmarzu polej nam coś dobrego - zawołał i gdy już wniesiono napitek rzekł do towarzyszy.
- Pierwszy ode mnie. Jako by w podzięce, że nie musiałem przez to piekło sam przechodzić. I szczególne podziękowania Tobie Degnirze Mordrinsonie. Nie zostawiłeś mnie ino poskładałeś do kupy dzięki czemu mogę tu być z Wami.
Kiedy nagle Maasowi przypomniało się o obietnicy Torstena, zwiadowca lekko pochylił głowę. Teraz miał nadzieję, że dożyje ranka, bo raczej na jednej kolejce się pewnie nie skończy.
Jak się znalazł w pokoju nie wiedział. Cieszył się, że odruchy nie zawiodły o cały dobytek znalazł przy sobie. |