| Rozwój wypadków może zaprowadzić do czegoś nowego. Tak to już jest, że gdy myśli się o czymś czego się nie oczekuje, dostaje się to, jak gdyby to sama intuicja przywołała.
Wernachien
- Tak... - powiedział bardzo cicho. Zamruczał: - mów dalej... - wyczuła ochotę na coś bliżej nieokreślonego. Odwrócił się do niej, obejmując ją całą. Czuła jego oddech na własnej szyi.
Było jej najlepiej, lepiej niż kiedykolwiek mogło być. Wyczuła w nim wsparcie, moc, by ją ochronić. Przelała się na niej wygoda, którą intuicyjnie poznała jako tą, która wypływa z poczucia bezpieczeństwa.
Dodało to jej jeszcze wiele odwagi. Zerknęła przez okno, czy ktokolwiek mógłby zobaczyć, ale upewniła się, że są bezpieczni, sami. On jej zamruczał do ucha, ale jeszcze ciszej niż przedtem: - no... |