| Karl mimo toczącej się rozmowy szybko zasnął z bronią u swego boku. Nigdy zbytnio nie ufaj, pomyślał.
Obudzony na swoją wartę bez marudzenia ją przyjął i raz po raz na zmianę z Randulfem robili obchód po polance w okół ich małego obozowiska.
Nagle gdy Randulf coś zauważył i poszedł w las Karl ufającym swoim przeczuciom załadował kuszę i odszedł trochę od światła by nie być łatwym cele. Ponadto chciał by jego oczy przyzwyczaiły się na nowo do ciemności by ewentualni przeciwnicy nie mieli nad nim przewagi.
Czekając na Randulfa bacznie rozglądał się po obozowisku. Nie namyślając się zbytnio ruszył do staruszka i już miał go budzić gdy usłyszał jakby kwilenie jakiegoś zwierzęcia. Wilka?
Szybkie kroki Alicji wybiły go z tych rozmyślań.
Nie wiedząc co począć w tej sytuacji postanowił siedzieć cicho i posłuchać co takiego się stało. Po wymianie zdań starca i towarzysza ten podchodząc do tego ostatniego, zapytał:
Jakiego ducha? Co się tam stało?
W coś się poważnego wpakowaliśmy? Budzić resztę?
Karl dalej nie odłożył kuszy i bacznie lustruje polankę by nic więcej już go nie zaskoczyło. |