| Dobrze że karczmarz wywiązał się ze swojej obietnicy. Śniadanie było dobre, a wieścią o śmierci jednego z klientów Berwik niewiele się przejął. Cóż, wypadki chodzą po ludziach, szczególnie jak kultyści kręcą się w pobliżu.
Tymczasem dojechali do wieży Aufrica. Nowy rycerz był dużo bardziej uprzejmy od poprzedniego i zdecydowanie lepiej pasował do stereotypu Bretonianina jaki znany był złodziejowi, co też go ucieszyło. Mniej natomiast podobały mu się opowiastki o Mousillon. Bajki bajkami ale choć Berwik starał się twardo stąpać po ziemi, coś w tym musiało być. A nawet jeśli nie to i tak wyglądało na to, że zmierzają do ziemi zapomnianej przez bogów. Miał nadzieję że przez demony również. Od tego wszystkiego stracił apetyt, gdy jednak przypomniał sobie o czekających ich żabach i ślimakach, szybko zabrał się znów za jedzenie. Po chwili milczenia, przerywając wypowiedź kolejnymi kęsami zwrócił się do rycerza:
- Czy skoro w tamtym kraju nie ma księcia... to ten le Beau może sobie podburzać lud do woli? Nic mu tam nie krępuje rąk? Bo jeśli tak... to on może tam właśnie rebelię organizuje... |