Rewik

S’Sassquath wysłuchiwał z uwagą słów doktora, tłumaczącego pytania i wątpliwości płynących łodzią względem jego osoby. Gdy słuchał czasem dziwacznie przekręcał łeb dając do zrozumienia doktorowi, że nie do końca rozumie, co ten doń mówi. Wtedy to Symeon Szary próbował używać innych słów aż wreszcie sethianin wydawał z siebie lekko klekoczący dźwięk: „hekk” na znak, że rozumie. Symeon, długo nie uzyskał jednak odpowiedzi na postawione pytania. Przez cały czas, gdy Gregor opatrywał rany, Yy’g w milczeniu obserwował jego poczynania. Wreszcie, gdy niemal wszyscy zwątpili już, że S’sassquath odpowie, ten odezwał się. Mówił powoli, jakby sprawiało mu to kłopoty, a czasem ból. Czasem wzdrygał się robiąc dłuższą pauzę.

- Isem tiegħi S’ssasquath… Dhe… Dan kien K’Hirus, ħabib... Hu Hh'saar, Isem Yy’g. Aħna għal tnejn tagħna*
*Ja nazywam S’ssasquath… To był K’Hirus, przyjaciel... On Hh'saar, ja Yy’g. Szukali my dwóch naszych.*

Zrobił pauzę by spojrzeć na Jossa.

Przypatrywał się mu długo, co z pewnością mogło być niepokojące. Czarne, gadzie oczy osadzone nieco po bokach przeszkadzały mu w dokładnym przyjrzeniu się młodzieńcowi. Kilka razy przekręcił więc głową by staranniej go obejrzeć. Jaszczuroczłowiek wydał z siebie cichy skrzek i niepewnie wskazał Jossa dłonią.

- Rajt inti diġ...Khe!...y…kienu fil-għedewwa! Huwa ra us? Wieħed tajba… tajba tabib hu.
**Widziałem cię już... Khe!...y…byłeś u wrogów! Widział naszych? Jeden dobry… dobry medyk, jak on.

S'sassquath w ostatnich słowach oderwał wreszcie wzrok od Jossa, by wskazać łbem Gregora. Jednak nie na długo, bowiem zaraz znów nań spojrzał, oczekując aż Symeon wytłumaczy co powiedział.