| "Metoda nie ma znaczenia" i "Pięć sekund" niezbyt współistniały w umyśle Zbigniewa. Wolał jednak się nie odzywać, bo a nóż Andrzej źle zrozumie jego słowa. Podszedł powoli do Fagnusa. Już za późno było na granie bohatera. Wilkołakowi i tak nie da rady. Jedynymi srebrnymi przedmiotami, jakie miał były sztućce, które raczej większej krzywdy bestii nie zrobią. Poza tym wolał nie sprawdzać w praktyce, czy ludowe legendy miały odwzorowanie w rzeczywistości. Szczególnie, że coś mu mówiło, że w okolicy jest więcej wilkołaków niż ludzi.
Teraz miejsce miała zwykła kalkulacja. Życie dwóch osób za cenę jednej. To chyba był uczciwy układ, szczególnie, że jedną z ocalałych miał być on sam. Dobył miecza. Fagnusa nie poznał jakoś szczególniej. Pamiętał parę wspólnych rozmów, ale nic poza tym. Był dla niego równie obcy, co reszta krasnoludzkiej części wyprawy. Nie to, co Gwen.
Ostrze zostało przyłożone do szyi kurdupla. Zbigniewowi przypomniały się młodzieńcze lata spędzone w bandzie. Wtedy też tak to się odbywało. Ci, którzy się nadawali i byli chętni na współpracę mieli szanse na udział w zyskach, które jeśli rok był dobry, były znaczne. Inni kończyli z poderżniętym gardłem. Kiedyś Wilk obiecał sobie, że już nie wróci do tych wydarzeń i metod. Jednak okoliczności zdecydowały inaczej. On i Gwen, albo ten krasnolud...
Szybkie, lecz dokładne cięcie. Krew pokryła stal, tak samo jak ubiór Fagnusa. Nie był to najbardziej finezyjny sposób odebrania komuś śmierci, jaki znał Zbigniew, ale dawał jednoznaczny wynik. Najemnik nie stchórzył i przeszedł test.
__________________
Dłuższy kontakt może zagrażać Twojemu zdrowiu lub życiu.
Toczę batalię z życiem. Nieobecny na długi czas. |