Fistusie, zatem mam rozumieć, że wogóle porzucamy opisy?! Bo to, co powieedziałeś, zawsze można przyczepić - niezależnie od wyznawanego przekonania co do opisów. Świetny pomysł, a skoro bohaterowie w założeniu mają przeżyć sesję i pokonać przeciwności, to może darujmy ją sobie od razu, a spotykajmy się tylko na rozdanie PD?? Ale pocóż i to, przydzielmy na pierwszej sesji wszystkim boską rangę, według koloru oczu/rzutu kostką i bedzie git...
[mój sarkazm - jeśli jest tu gdzieś - nie zrodził się z Twojej przyczyny Fist. ja tak czasem mam
]
Aby uniknąć takich sytuacji, gdzie gracz się niecierpliwi, kolejne (szczegółowe opisy) mogą być już zwięzłe i treściwe, jako że funkcja budowania nastroju spoczywa jedynie na pierwszym wrażeniu (I opisie). Poza tym dochodzimy do zasady sporu o inteligencję, no bo skąd ja (jako MG) mam się znać na sztuce...?! Dlatego tę funkcję mogę pozostawić z czystym sumieniem graczom, niech prowadzący barda opowie jak wyobraża sobie rzeźbę (pytając o interesujące go szczegóły). Pozwoli Ci to zaoszczędzić trochę zasobów uwagi i wyobraźni na tworzenie innych rzeczy i "obsługę" ew. potworów, pułapek, etc. A graczom da możliwość kreowania świata w którym się poruszają wedle swojego życzenia - a co nie spodoba Ci się, może się tam najzwyczajnie nie znaleźć.
Co do techniki Kos(y), jest to - moim skromnym zdaniem - dobry pomysł, jednak pamiętać należy, aby go nie nadużywać. Nie możemy przecież podawać bohaterom rozwiązań na srebrnej tacy... Po pierwsze odebrałoby to im radość przechytrzania MG, po drugie pozwoliłoby na nie-myślenie i schematyzm postępowania... Co jest pierwszym krokiem do upadku dobrej sesji...