| Dziewczyna wyprostowała się dumnie, a jasne włosy, których odcień wpadał niemal w biel opadły na smukłe ramiona i spore piersi. Błękitne oczy patrzyły czujnie na całą sytuację, pełne, ciemne usta zwęziły się w nieokreślonym grymasie, a szlachetne rysy delikatnej twarzy nie wyrażały zupełnie nic . Wezz miał rację, coś tu nie grało i chyba czuli to wszyscy. Może mieli wsparcie, którego jeszcze nie zdążyli zauważyć? Przeciwnicy byli zbyt blisko by korzystać z zawieszonego na plecach łuku, mimo iż posługiwała się nim z wielką wprawą wolała w tej chwili skorzystać ze swojego miecza. Jego ciężar przy udzie odzianym w dopasowane, skórzane spodnie zwracał uwagę tych, którzy chcieli zawiesić dłużej wzrok na wyeksponowane, kształtne pośladki Tissel, iż lepiej dla nich nie próbować dotykać jej wbrew woli. Poruszyła ramionami upewniając się, że skórzana kurta z głębokim dekoltem nie krępuje ruchów i powoli, starając się o dyskrecję wydobywała z pochwy miecz.
- Wezmę tego obok olbrzyma – szepnęła do Jorraha – Tylko uważaj z tym mieczem – uśmiechnęła się zaczepnie, ale przyjaźnie
W grupie wciąż była przede wszystkim medyczką, która przybyła nie wiadomo skąd i pewnego dnia bez słowa wyjaśnienia dołączyła do nich. Na ziołach i leczeniu znała się jak nikt, ale wiedziała też jak posługiwać się bronią, przecież sami ją tego nauczyli. Poza tym nikt nie znał szczegółów tego, co się z nią działo wcześniej, a dziewczyna sama też nigdy na ten temat nie mówiła. Utarło się więc, że i nikt nie dociekał jaką przeszłość miała tajemnicza kobieta.
- Żebym nie miała za dużo roboty po tym wszystkim – dodała uśmiechając się ciągle.
__________________
"Wczoraj wieczór myślałem o ratowaniu świata. Dziś rano o ratowaniu ludzkości. Ale cóż, trzeba mierzyć siły na zamiary. I ratować to, co można."
A. Sapkowski |