| Kaspar dziękując Jorrah'owi klepnął go w ramię i z uśmiechem powiedział: Dzięki, kolego!
Droga szybko zleciała młodemu czarodziejowi był przyzwyczajonym do długich wędrówek. Nie mniej spodziewał się zupełnie innego "zamku" i "strażników".
Coś mu się to dziwne wydawało. Dziwny także był książę, który nie radził sobie zbytnio ze swoją córką ale stół to potrafił odpowiednio zastawić.
Niezważając zbytnio na negocjacje towarzyszy, Kaspar stwierdził, że mimo posiłku jaki przyniósł mu Jorrah to jest znowu głodny. A jak nie był do końca to i tak lepiej zjeść na zapas więc skupił się na tym co leży dookoła na stołach. Nawet pozwolił sobie na wypicie, a raczej upicie trochę wina z kielicha, ktróy przed nim postawiono. |