Hargrom przysiadł się do dwóch krasnoludów, jedynych w karczmie. Obaj zmierzyli go wzrokiem, ale widząc, że jest także współbratymcem i stawia piwo ustąpili miejsca. Jeden skinął na drugiego i drugi zaczął :
- Zwą mnie Grond, a to jest Ketil jesteśmy łowcami czarownic. Jak Cię zwą mości krasnoludzie?
Usłyszawszy oczekiwaną odpowiedź, krasnolud dodał:
- Przebywaliśmy w tej okolicy i usłyszeliśmy o masowych morderstwach na dzieciach. Postanowiliśmy to sprawdzić. Na razie wiemy tylko, że morderca kimkolwiek lub czymkolwiek jest jest bardzo przebiegły. Mój przyjaciel jest niemową na skutek czaru, który rzucił na niego pewien nekromanta, który zresztą został już wyprawiony na tamten świat. - zaśmiał się gromkim głosem, a niemowa skinął głową. -
a co Cię sprowadza w tę strony? - zapytał z zainteresowaniem
Zaczęli pić i gadać, ale niczego więcej, co było by ważne bohater się nie dowiedział.
Oswald poszedł spać, pokój nie był niczym wyjątkowym, stary i nie sprzątnięty do tego wszystkiego siennik uwierał, co i tak było szczęściem bo siennik Karla okazał się mieć pchły.
Bohaterowie byli gotowi do walki o ile jakakolwiek miała mieć miejsce. Koza beczała i nie dawała spokoju. Patrzyła w stronę wsi i lasu i kuliła się za plecami rycerza i jego giermka. Tuż obok stał Randalf, był om także przygotowany do walki wsłuchiwał się dobrze czy przypadkiem dosłyszy jakieś dźwięki dochodzące z oddali i w pewnym momencie nie tylko on ale cała trójka dosłyszała krzyk. Był to krzyk dziecka. Był donośny.
Koza zaczęła cofać się chcąc schować za którymś z nagrobków.