| Informacje, które im podano były wystarczająco szczegółowe by dało się stwierdzić, że coś tu nie gra. Po pierwsze - nagroda. Wedle zdania Killmeai była za wysoka jak na tego typu zadanie. Po drugie - przedmiot wyprawy. Kto w tych czasach łoży tyle złota by odzyskać byle błyskotkę?! To, że oni otrzymają tylko fragment owej fortuny również znalazło się na liście rzeczy, które bynajmniej humoru jej nie poprawiały. Jak nic pakowali się w coś paskudnego, w co tylko idioci złaknieni lśniącego kruszca są w stanie się wpakować. Musiałą zastanowić się chwilę czy aby na pewno aż tak jej na przygodzie i wydostaniu się z miasta zależy. Co do tego drugiego to istniały sposoby o niebo bezpieczniejsze. O to pierwsze mogła postarać się sama, a później wciągnąć w kłopoty Darrela. Zamiast jednak obrócić się na pięcie i odejść, podpisała co tam do podpisania było. Dlaczego? Głównie dlatego, że cała sprawa ją zainteresowała. Arol wybrał ich nie bez powodu. Znaczyło to, że albo sprawa jest w zasięgu ich możliwości albo chciał się ich pozbyć w sposób ostateczny nic przy tym nie płacąc. Jeżeli zaistniałą tu sytuacja druga to z przyjemnością pokrzyżuje mu plany. Jeżeli ta pierwsze to…
Uczyniwszy, co uczynić im nakazano, stanęła z boku czekając aż pozostali złożą swe podpisy. Mieli wyruszyć razem, zatem należało ustalić pewne rzeczy, jak chociażby gdzie mają się spotkać po uzupełnieniu zapasów.
__________________
“Listen to the mustn'ts, child. Listen to the don'ts. Listen to the shouldn'ts, the impossibles, the won'ts. Listen to the never haves, then listen close to me... Anything can happen, child. Anything can be.” |