| Pokręcił głową widząc upór Norsmena. Postanowił iść Kislevitce na ratunek pomimo, że sam ledwo trzymał się na nogach. "Jego sprawa" - pomyślał Olaf. Sam uważał się za znacznie sprytniejszego. Ów akolita z którym opuścili poprzednią wioskę także nie ruszył za Tyrem. To dobrze, będzie z kim zabrać się do miasta. Akolity powinni bardziej posłuchać, co daje większe szanse na karną ekspedycję. Przed wyruszeniem w drogę chciał zrobić jeszcze jedną rzecz. Wziął garść w miarę czystego śniegu i zaczął przemywać rany chcąc je chociaż trochę oczyścić i złagodzić pieczenie. Gdy skończył wstał od przygasającego ogniska, otrzepał ubranie i powiedział do Markusa:
- Pora iść. Tak jak mówiłem, idę do najbliższego miasta. Trzeba ich ostrzec, że mają skupisko mutantów pod nosem. Jeśli nie chcesz zostać sam to chodź ze mną.
Skończywszy wrócił na trakt i ruszył w kierunku w którym szli przed natknięciem się na mutantów. |