| Gdy sny zaczęły znikać, Erthar każdego dnia oglądał się za siebie. Czyżby popełnił błąd? Czy powinien iść samotnie tam, gdzie do tej pory? Gdyby tylko sny dawało mu więcej informacji. Wygląd oazy w żaden sposób nie mógł mu pomóc. Chociaż jedno słowo, gdzie ma iść. Czy wymagał zbyt wiele? Gdy pewnej nocy nie było już snu, poczuł się jakoś dziwnie. Poczuł jakaś pustkę. Te sny stały się jakby częścią jego życia, a teraz po prostu zniknęły.
Do tego ta wędrówka. Wolałby chyba być sam. Nie czuł się dobrze wśród pozostałych. Do tego pojawiały się dziwne podejrzenia, gdy grupa omijała wioski i miasta. Czyżby podobnie jak on nie chcieli się ujawniać? Tylko dlaczego? On był zbiegłym niewolnikiem, a oni? Pozostawał z nimi dłużej już tylko dlatego, że sam nie miał wielkich szans na przeżycie.
Grota. Gorszego miejsca nie można sobie wyobrazić, gdy napotka się trójkę uzbrojonych sępo-ludzi. Ucieczka nie wchodziła w rachubę. Walka tym bardziej. Jeden przeciw trzem. Sztylet przeciw włóczniom. To byłoby samobójstwo.
- Oczywiście, żadnych sztuczek - odpowiedział do tego, który wyglądał na przywódcę. - Pójdę z wami.
Erthar oczywiście zgodził się iść z trójką uzbrojonych sępo-ludzi. Innego wyjścia nie miał. Jednak nie zamierzał pozostawać bierny. Gdy szedł z nimi, postanowił zajrzeć do umysłu przywódcy. A przynajmniej podjąć taką próbę. Wolałby się dowiedzieć, co go może czekać.
__________________
Cóż może zmienić naturę człowieka? |