| Wytaczam się spod pogiętej karoserii samochodu. Poprzednie zdarzenia wracają do mnie w postaci serii przebłysków. Nagłe zderzenie ze śmieciarką i wypadek, po którym nikt przy zdrowych zmysłach nie dałby nam szans. Prawdę mówiąc sam nie wierzyłem, że przeżyjemy. Nadal nie wierzę. To miejsce wygląda na fantasmagoryczny czyściec.
Przecieram oczy ze zdumienia. Jestem obolały, ale w jednym kawałku. Nim zbieram się na nogi, Thomas pędzie główną drogą. We wszechobecnym pyle ślady butów podkreślają jego trasę. Jest nie tylko pijany, ale i szaleńczno pobudzony. Znów coś zobaczył i biegnie bez opamiętania. Błąd. Jeśli to miejsce jest swoją naturą podobne do metra, nie można działać pochopnie.
Miejsce prawdziwe czy nie, lata siedzenia w biurze nie służą mi dobrze. Dostaję zadyszki, podążając za O'Brainem. Biegnę tuż obok, gotów go powstrzymać, gdyby w amoku naraził się na zbyteczne niebezpieczeństwo. |