Huriel

Gdy drużyna zatrzymała się myśląc gdzie iść dalej, Doriganowi zakręciło się aż w głowie. Ogrom Sali i kunszt prastarych rzemieślników robił ogromne wrażenie, jednak to nie od tego zrobiło się krasnoludowi niedobrze. Było to spowodowane koniecznością dokonania kolejnego wyboru, iść przez wrota, schody, tunel czy może jeszcze inną drogą. Rudobrodemu najwidoczniej zaczął się łeb nagrzewać od natłoku myśli i konieczności przetwarzania informacji.

– Psia krew – zaklął - Rzuciłbym ja bym okiem na te wrota ze żelaza, ino wydaję mi się, że za cholerę tego dziadostwa nie ruszym. Dziadkowie nasi znali się na swoim fachu, kto zaś nie wierzy niech obejrzy się do koła i niech mnie ylf w rzyć kuje jakem nie mam racji. A dalej? Do tego ciasnego, bym się nie zapuszczał. Węższy jest a niźli gardło Gertrudy - Krasnolud zarechotał przypominając sobie -Ją to chyba każdy w całym Hochlandzie ujeżdżał, za to jaka urodziwa i sprawna. Panowie mówię wam, Jeżeli będziecie w Hochlandzie to tylko do Garsen. Najlepsze panny w całej prowincji mają. Tylko trza uważać bo nie jydna ma tam syfy... syfla... syflsa. Wierzcie lub nie, jednymu z chłopców odpadł po wszystkim. Wróciliśmy bowiem z rocznej wyprawy, chłopu tak się chciało, że nie patrzył.... aa nie o tym ja

Krasnolud podszedł do Groduga, poklepał go po brzuchu i uśmiechnął się.

- My to może byśmy przeszli, ale nasz szósty towarzysz Maciek się nie wciśnie w tę dziurkę.

Krasnolud wyciągnął zza swojej kurty mapę aby zobaczyć dokąd tak naprawdę prowadził tunel podpisany „szczury” , gdyż poprzednim razem po przeczytaniu jego opisu zaprzestał analizę mapy i schował ją. Ponadto chciał sprawdzić dokąd prowadzą poszczególne tunele - schody i ten wąski - i czy jest zaznaczona owa wieża i co kto pod nią napisał, jeżeli rzeczywiście szczurzy tunel prowadził do tej komnaty i co jest w drugiej części Sali.