| W trakcie odczytywania testamentu Sara starała sie trzymać w pobliżu małej Alexis,aby służyć jej wsparciem, gdyby potrzebowała sie wypłakać lub po prostu dać ujść emocjom.
"Biedna maleńka. Gdybym tylko mogła ulżyć ci w twoich cierpieniach. Boję sie jednak kochana, boję się, żeby nie zranić cię jeszcze bardziej." - myślała sięgając po dłoń dziewczynki i ściskając ją uspokajająco. Van Gogh równiez stał obok nich, no i - skaranie boskie - Coco także. Stara służąca wyraźnie robiła wszystko żeby uprzykrzyć Sarze życie. Młoda kobieta nie mogła powiedzieć czym dokładnie załużyła sobie na taką wrogość, domyślała się raczej, iż zachowanie Coco jest intuicyjne i nie ma ona żadnych konkretnych pobudek.
Adwokat skończył czytanie, którego zebrani wysłuchali w milczeniu.
"Co ty zaplanowałaś stara harpio? Chcesz mi ułotwić życie czy raczej..."
Sara nie dokończyła myśli, bowiem jej uwagę zaprzątnęło wejście młodej kobiety, na widok której opiekunka zdebiała. I jeszcze te jej słowa! Tak pełne wyrachowania i braku wyczucia, że Sara miała ochotę zdzielić przybyła w twarz... najlepiej kilka razy.
Coś w jej głowie jednak ją hamowało, zamiast ingerować postanowiła wycofać się dyskretnie.
- VanGogh obcy! - szepnęł do psa wskazując rudowłosą. Nie wiedziała czy pies usłyszy jej słowa dlatego gostem wskazała staremu zwierzakowi o co go prosi. Pies spojrzał na nią z wyrzutem, jednak gdy powtórzyła rozkaz, ruszył się w stronę przybyłej i zaczął ja obszczekiwać. Korzystając z małego zamieszania Sara wyszła z sali, zabierając ze sobą małą Alexis.
- Lepiej żeby mała tego nie słyszała. - szepnęła jeszcze do Coco. Miała nadzieję, że gospodyni choć raz się z nią zgodzi i zaraz pozbędzie się nieproszonego gościa.
__________________
Konto zawieszone. |