| Stało się coś niedobrego i Thomas czuł to niemal od momentu, gdy zabrał swoją broń ze skrytki. Początkowo było to tylko mgliste przeczucie, które nakazywało mu rozglądać się uważnie na boki i wypatrywać niebezpieczeństwa. Z każdą jednak upływającą minutą nabierało ono jednak coraz bardziej realnych kształtów.
W końcu, gdy Thomas wykonał telefon do brata, aby upewnić się o której będą mogli się spotkać, a ten nie odebrał - przeczucie zmieniło się w pewność.
Gdy po raz piąty telefon Jamesa nie odpowiada, były glina już wiedział, że coś mu się stało.
Dla pewności zadzwonił jeszcze do rodziców, którzy tylko potwierdzili, że James wyjechał kilka godzin temu.
O'Brain obdzwonił jeszcze wszystkie szpitale i kostnice, ale na szczęście nigdzie nie było jego brata.
Cooper spoglądał na coraz bardziej przybitego O'Braina z rosnącym lękiem. Nieszczęście nie opuszczało tego człowieka. Jeżeli faktycznie coś stało się jego bratu, to mogło się okazać, że po tym ciosie O'Brain już się nie podniesie.
To zbyt wiele jak na jednego człowieka.
Cooper choć był człowiekiem racjonalnym i twardo stąpającym po ziemi czuł, że w zniknięciu Jamesa nie było żadnego przypadku.
To było mocne ostrzeżenie. Znak, aby odpuścili i nie wchodzili głębiej w tę sprawę.
Siedzieli teraz obaj w milczeniu na miejscu wyburzonego kilka tygodni temu budynku. Coraz więcej było takich miejsc w wielu dzielnicach Nowego Jorku. To ponoć wszystko przez pogłębiający się kryzys. Firmy upadały, ludzie zadłużali się do granic możliwości, a budynki i posesje popadały w ruinę.
Cisza była nader wymowna i niemal raniła fizycznie.
Nadszedł kolejny krytyczny moment i trzeba było coś z nim zrobić.
__________________
Pies po kastracji nie staje się suką.
"To mój holocaust - program zagłady bogów"
"Odważni nigdy nie giną, mając tylko wiarę i butelki z benzyną" Konstruktor |