| Wolmar niemal podskoczył z radości, gdy trafiony zaklęciem zwierzoludź wpadł z łoskotem do dziury. Pozostawało jednak wystarczająco wielu jego pobratymców, by zacząć martwić się o przeżycie kilku najbliższych chwil. Wiedział, że ryzykuje zwrócenie na siebie uwagi Mrocznych Bóstw, jednak zdecydował raz jeszcze sięgnąć po magiczną energię.
Splótł wzór właściwy dla zaklęcia powodującego niezdarność. Ostatnim elementem było potarcie otwartej dłoni o dłoń, po czym strzepnięcie na ziemię konstrukcji widocznej tylko dla wrażliwych na wiatry magii. Ukończywszy zaklęcie Klein spojrzał zaciekawiony na przywódcę zwierzoludzi szukając potwierdzenia, że zaklęcie odniosło skutek.
Obserwując gora nie czekał jednak biernie, aż któryś z biegnących stworów pozbawi go głowy. Chwycił pewnie stylisko krasnoludzkiego młota, którego odłamki znalazł w kurhanie czempiona Khorne'a.
__________________
I used to be an adventurer like you, but then I took an arrow to the knee... |