| Ciekawe czemu ten facet tak się przyglądał Izabel. Pewnie ją skądś zna, widać jest z nas najbardziej rozpoznawalną osobą.
Z ciekawością zerknęłam w stronę sali przyjęć, mając nadzieję na rozpoznanie twarzy ludzi tam zebranych. Ale niestety z tej pozycji nie wiele dało się zauważyć.
Pierwsza podeszłam do lokaja i podałam mu mój płaszcz. Schowałam zaproszenie spowrotem do torebki, może się jeszcze przyda, chociaż to raczej wątpliwe. Poczekałam aż reszta "grupy" także odda płaszcze.
Mistrz ceremoni. Ciekawe kto to? Może będzie kimś znanym? A może wręcz przeciwnie, stara się zachować jak największą anonimowość? Za chwilę będziemy wiedzieli.
Stałam z niecierpliwością oczekując na wydarzenia. Pewnie zdradzałam się poprzez nerwowe przytupywanie. Ale teraz jakoś nie miałam głowy by o ty myśleć.
__________________
Courage doesn't always roar. Sometimes courage is the quiet voice at the end of the day saying, "I will try again tomorrow.” - Mary Anne Radmacher |