Gdy Thorsten zobaczył tworzącą się kałużę pobiegł do toalety i przyniósł butelkę z Domestosem
- Zapłacę, proszę nie strzelać - rzekł do Dolores i wlał do kałuży sporą porcję odkażającego płynu o zapachu cytrynowym. Zabija wszelkie bakterie, wirusy i grzyby - przypomniał sobie reklamę która nękała go gdy jeszcze mieszkał z dziewczyną i mieli w domu telewizor. Ciekawe czy zabije i to.
Spojrzał za okno i zobaczył łąkę niczym z tapety od Windowsa. Czyżby to oznaczało koniec głodu na świecie? Ciekawe czy ta trawa jest jadalna i czy udałoby się przeszczepić jej geny odpowiadające za tempo wzrostu do zwykłej cebuli lub pszenicy. Do tej pory uważał że wszystkie te dziwne wydarzenia były skutkiem burzy słonecznej, podobnej do tej jaka miała miejsce w 1859. Wyjaśniałoby ten błysk (wyjątkowo silna zorza polarna), brak prądu (niestety całą infrastrukturę rozdziału energii elektrycznej szlag by trafił) czy działanie sprzętu mimo wyjęcia baterii (indukowane prądy). Kwaśne zielone deszcze również dałoby się jakoś pod to podciągnąć. Ale tak szybko rosnące rośliny na pustyni? W dodatku atakujące ludzki układ pokarmowy? To coś nowego... Zaczynał być przerażony a jednocześnie podniecony z ciekawości. Zamówił małą porcję whisky - miał nadzieje że to zabije ewentualne zarodniki w jego żołądku.
- Ikuyo, sprawdźmy szybko na co podatna jest ta roślina. Ogień (tylko ostrożnie, to stacja benzynowa!), może alkohol albo domestos. Musimy jakoś zatrzymać ekspansję do środka baru - rzekł do studentki popijając mocniejszy trunek.