Ron słuchając słów uroczej blondynki, poczuł zaciekawienie. Bardziej od ilości wspominanej forsy interesowały go jej błękitne oczy. Najbardziej upajało go kobiece spojrzenie, ta zachęta lub jej rozczarowujący brak. Tutaj ciężko mu było zauważyć coś jednoznacznego. Młoda kobieta być może lubiła sobie tak pogrywać.

Zapewne pozostał by dalej odurzony urokiem i skwarem, ale rozsądek nakazywał zobaczyć umowę. Chociaż pobieżnie. Bez żadnego kwitka i pieczątki ani rusz, pomyślał Marlo. Z drugiej strony wszyscy wydawali się zniecierpliwieni i wręcz biegnący w stronę akcji. On czuł lekki niepokój, bo była to jego pierwsza poważna robota. Z dala od kraju i jego brudów, w bliższym niż dalszym równika słońcu chciało mu się pić wody, spryskać się środkiem na komary.

-60 tysięcy. Nieźle, ok. Nie ma co zwlekać... jeśli jesteśmy w komplecie- dziwnie zdawało mu się iż się myli- Niemniej chce zobaczyć jakiś porządny papier z odpowiednim poświadczeniem. Zrobimy to w drodze. Gdzie nasza fura?