Spojrzał Taurus na swoje dzieło i widział, że było dobre. Mur rósł, a był to dopiero początek. Pierwsi kapłani wielce ucieszyli jego serce, ale niedowierzanie wśród innych martwiło go. Spojrzeniem obdarował zbocze góry, która znajdował się niedaleko osady, lecz poza jej niekompletnymi murami. Zwrócił się więc do swojego ludu.
-
Jam jest bóg i opiekun wasz, który pragnie dobra waszego! Oto daję wam, ludowi, który ukochałem, dar ogromny! Przeto radujcie się, albowiem będzie to wasz strażnik i obrońca!
Wyciągnął swe ręce ku górze, aby dokonać cudu. Moc jego spłynęła na górę, a skały jej drżały. Wedle woli jego, z góry wyłonić się miał skalny golem, którego potężne ciało walczyć miało w obronie Minotaurów.
Cytat:
| ...Zstąpił więc między nas,
Gdy nastał ku temu czas,
Aby ochronić swój wierny lud,
Wykonał wielki ja On sam cud... - fragment Pieśni I, 3, 12-15 |
__________________
"Alea iacta est." ~ Juliusz Cezar