| - Mam co chciałem, możemy dalej kontynuować. Spotkajmy się u mnie za jakieś 45 minut i tam obmyślimy dalszą część. Trzymaj się.
Mam nadzieję, że tym razem rzeczywiście coś mamy. Cała ta intryga przypomina pogoń za króliczkiem. Niby widać cel, ale osiągnięcie go zdaje się coraz mniej realne.
Ponownie wsiadam do samochodu, zostawiając przebrzydłą dzielnicę za sobą. Ten cały wielebny. Miałem nadzieję, że jego metamorfoza przyniesie mi jakieś odpowiedzi. Może i rzeczywiście dojrzał coś niewidocznego dla zwykłego śmiertelnika, lecz zwyczajnie go to osaczyło i przygniotło. Płynąć z prądem. Jasne. Dotarliśmy zbyt daleko, by stać się biernymi pionkami.
Zajeżdżam do Thomasa. Nie bawimy się w żadne ceregiele. Krótka, konkretna wymiana informacji. Tego nam teraz potrzeba.
- No dobra. Co, gdzie i kiedy? |