Almirith podniósł się z drewnianej podłogi, rozmasowując obolałe ramię-które zamortyzowało jego upadek.Rozejrzał się wokół i sprawdził czy z jego towarzyszami wszystko w porządku, teraz zostało ich czterech- Sidero gdzieś zniknęła."Co to za miejsce?"-powoli głowa zaczynała go boleć, od napływu pytań, ciągle pozostających bez odpowiedzi.

-Wszyscy cali? -odezwał się do współtowarzyszy - Wygląda na to, że to miejsce znów zafundowało nam smutna niespodziankę.-powiedział z goryczą w głosie.Był coraz bardziej sfrustrowany ta sytuacją, resztkami siły woli powstrzymywał się przed uzewnętrznieniem swoich uczuć. W jego duszy kotłowało się wiele emocji, walczących ze sobą, wprowadzających chaos w jego wnętrzu, ale wiedział, że tylko spokój może go uratować-to była pierwsza zasada jakiej nauczył go Arem.

Elf postanowił zbadać nowe pomieszczenie, "Może gdzieś jest tu jakieś ukryte przejście?"-pomyślał, choć nie bardzo w to wierzył. Podszedł powoli do posągów, przyglądał sie każdemu z osobna. Podziwiał harmonijne, proporcjonalne kształty przedstawionej postaci."Rzeźbiarz musiał być wspaniałym rzemieślnikiem"-wyraził w myślach uznanie dla kunsztu artysty. Domyślał się jednak, że posągi nie były owocem pracy dłuta, lecz zostały stworzone za pomocą magii. W jego ojczyźnie wielokrotnie oglądał takie dzieła sztuki, poza tym sam rzeźbił, może nie w kamieniu, ale praca w drewnie była bardzo podobna.