Nami22

Elizebeth zamyśliła się nad usłyszanymi słowami. Opowieść tej grupki brzmiała całkiem wiarygodnie; nie wyglądali też na wrogo nastawionych i chociaż krasnolud trzymał rękę mocno zaciśniętą na swojej broni - cóż, ona sama celowała w niego i jego towarzyszy z kuszy - nie zachowywali się, jakby chcieli ją zaatakować.
Powoli, bardzo powoli i uważnie obserwując postacie przed nią, dziewczyna obniżyła kuszę, jednak nie zdjęła strzały. Zawsze było lepiej być przygotowanym.
- Nie żyjemy w zbyt spokojnych czasach. Musicie mi wybaczyć... środki ostrożności. - Potrząsnęła lekko kuszą. Jeśli miałaby być ze sobą szczera, to nie ufała do końca tej zgrai, ale słowa człowieka (Evert? tak było mu na imię?) brzmiały naprawdę szczerze. Może warto by sprawdzić jak zareagują na to, co widziała? - Ostatnio prawie ciągle wpadam na zwierzoludzi i... i wydaje mi się, że zobaczyłam coś, co mogłoby wam pomóc w waszych poszukiwaniach.