Søren odczekał aż Gunther zniknie w mroku za jego plecami, po czym trzymając się poza kręgiem wątłego światła rzucanego przez ognisko ruszył w prawo, okrążając domniemane obozowisko zwierzoludzi. Włóczykij, gdy już zawiadomił i ostrzegł pozostałych członków grupy, wrócił i zaczął skradać się po okręgu w lewo.
Zwierzoczłek siedzący przy ogniu poruszył się. Wstał i odszedł parę kroków, rozprostowując kości. Obóz rozbity był w zagłębieniu jakie powstało na skutek upadku wielkiego drzewa. Jego sterczące w górę korzenie, wraz z ogromną masą ziemi tworzyły zasłonę od wiatru. Wzdłuż murszejącego, połamanego pnia leżeli pogrążeni we śnie odmieńcy. Obaj mężczyźni przyglądający się z ciemności obozowisku naliczyli ich czternastu. Przy ognisku leżały kości i ochłapy pochodzące z upolowanego jelenia, którego głowę z rozłożystym porożem chaosyci zatknęli na kiju na środku obozowiska. Na ziemi pod totemem leżało dwóch ludzi, którzy nie nosili żadnych widocznych śladów spaczenia. Zwierzoczłek pełniący wartę pokręcił się chwilę między śpiącymi kamratami, po czym wrócił na swoje miejsce przy ogniu.