| Nikolaia rozpierała duma. Po raz pierwszy w swoim życiu udało mu się wychłodzić żywy organizm do tego stopnia. Co prawda całkiem niedawno na ćwiczeniach zamrażał różne obiekty. Jeden z naukowców w Novum powiedział nawet, że udało mu się osiągnąć miejscowe zero absolutne w jakimś testowym bloku stali. Nikolai do końca nie rozumiał co to znaczyło, ale później głowa bolała go przez kilka dni. Później były inne ćwiczenia. Wojskowi w Rosyjskich mundurach, którzy wbrew międzynarodowym ustaleniom chcieli wykorzystać projekt jako przewagę militarną. I nagle pewnego dnia Nikolai obudził się i powiedziano mu, że jest dorosły.
Wszystko działo się za szybko. A teraz stał w korytarzu z innymi takimi jak on. Ale to jego supermoc powstrzymała zagrożenie. To on zobaczył jak dziwna istota słabnie gdy on skupia się mocniej i mocniej. Czuł każdy stopień o jaki spadała temperatura stworzenia. Toczył wewnętrzną walkę gdy stworzenie chciało się zregenerować. Synteza nowych komórek która odbywała się w organiźmie tajemniczej dziewczyny podnosiła ich temperaturę. Nagle Nikolai poczuł mrowienie w palcach dłoni, którą ściskał Keiko. Dziewczyna chyba również użyła swojej supermocy. Nie był do końca pewien co poczuł. Jakiś rezonans psioniczny czy echo. Trwało to ułamek sekundy i gdyby zmierzające w ich stronę stworzenie nie upadło pewnie Nikolai wierzyłby, że to mu się tylko zdawało.
Dobrze, że jesteśy razem - pomyślał i na ułamek sekundy mocniej ścisnął dłoń dziewczyny.
Przeciwnik był pokonany. Leżał u ich stóp, ale Nikolai cały czas czuł ciepło wytwarzane przez regenerujące się komórki. Bezbronny, a jednak walczy całym swym ciałem. Jak można mierzyć się z czymś takim? Azjata, którego poznali na śniadaniu nie miał szans w pojedynkę stając do walki. Zresztą Nikolai również wątpił w to, czy bez Keiko udałoby mu się powalić istotę. Spojrzał na skupioną dziewczynę i uśmiechnał się. Była tak przyjemnie ciepła. Za to ciało leżącego zombi pokrywał szron. Różnica temperatury między ciałem a powietrzem była już tak duża, że zaczęła skraplać się woda z powietrza. W korytarzu powstawała para podobna do tej, którą każdy wypuszcza z ust w chłodny zimowy dzień. Równie szybko znikała.
Pojawienie się potężnie zbudowanego mężczyzny z maczetą zostało odnotowane przez Nikoaia, choć ciężko mówić w tym wypadku o zaskoczeniu. Umysł chłopaka w ciągu kilku ostatnich godzin był w stanie permanentnego zaskoczenia i teraz rejestrował po prostu fakty. Został pochwalony, co spotęgowało jeszcze już odczuwane poczucie dumy. Reszta przekazu mężczyzny wydawała się całkiem logiczna. Wszyscy powinni być gotowi do walki, choć siła mrówek wynika z jedności. Przez chwilę był gotów samemu wziąć maczetę i odrąbać głowę leżącej na podłodze istocie. Tymczasem Keiko zajmowała się inną głową. Dziwna dziewczyna. Nikolai nie wiedział co o niej myśleć. Zresztą chyba wszystkie dziewczyny biorące udział w projekcie Novum były dziwne. River zdawała się być wiecznie nieobecna. Keiko za to zdawała się nigdy nie przebywać wśród ludzi. Nie znała przekleństw. Z drugiej strony Nikolai również nie słyszał, żeby ktoś mówił w taki sposób w czasie projektu. Co innego w dzieciństwie, gdy żebrał na ulicach Moskwy.
Samo odrąbanie głowy istocie nie zrobiło na Nikolaiu wrażenia. Wiedział, że stworzenie nie było człowiekiem. Jej ciało nie zachowywało się jak ciało człowieka. Nie miało temperatury jaką mają ludzie. Teraz gdy głowa była oddzielona od ciała walka wychłodzonego organizmu ustała. Ciało nie regenerowało się. Również Nikolai już nie musiał utrzymywać efektu chłodzenia. Zamknął oczy i dłonią zakrył oczy. Wyglądał na kogoś bardzo zmęczonego. Usłyszał wymiotującą Keiko. Wziął głęboki oddech i podszedł do dziewczyny. Jego oczy znowu były szare. Delikatnie odciągnął ją od powstałej kałuży o charakterystycznym kwaśnym zapachu. Kwas solny stanowi główny składnik soków trawiennych w żołądku. Jest kwasem mocnym, o bardzo niskim pH. Bardzo łatwo wchodzi w reakcje chemiczne. Nikolai zagryzł zęby wiedząc, że nie ma siły ponownie skupiać się na swoich mocach. Będzie musiał jakoś sobie poradzić z przebłyskami pozyskanej wiedzy. Przytulił Keiko i powiedział:
- Już dobrze. Już po wszystkim.
Przytulił dziewczynę, bo wiedział, że tak trzeba. Wiedział, że dziewczyny inaczej reagują na akty przemocy. Choć możliwe, że sam potrzebował bliskości bardziej niż Keiko. Miał złe przeczucie. Genreał z maczetą w tym miejscu mógł oznaczać, że to wszystko było jakąś okrutną formą testu. Testu, w którym zostało poświęcone życie jednego z nich. Wiedział, że musi porozmawiać z River, bo ona wie więcej niż inni im mówią. Jednak na samo wspomnienie tego z jaką łatwością dziewczyna pozbyła się zagrożenia Nikolaia przeszedł zimny dreszcz. |