| Roran rozprostował swoje zbolałe kości. Bhazer pilnował kładki więc czuł się bezpiecznie. Mógł sobie pozwolić na chwile słabości. A raczej odpoczynku. Zamknął oczy i ciesząc się porannymi promieniami słonecznymi odpłynął w myślach znów do tego feralnego dnia, w którym wszystko się zmieniło.
Do dnia, w którym musiał porzucić swe ulubione żołnierskie życie i koszary a ruszyć na szlak. Do dnia, w którym cały jego oddział został wybity do nogi. Do dnia, w którym aż do momentu wypełnienia się zemsty krew lała się strumieniami. Do dnia, w którym umarł i narodził się na nowo...... jako ktoś inny.... Wszystko przez ten durny eliskir. W sumie nie taki durny bo uratował mu życie ale....
Pytanie Thurina wyrwało go z zamyślenia, otworzył oczy i spojrzał na niego. Następnie zamknął znów oczy i mówił:
- Co mi daje siłę? To że jest kolejny dzień a ja ciągle oddycham. Oddycham a nie chowam głowy w piasek.
Moim celem jest wrócić do domu. Wrócić tam gdzie naprawdę należę. Tylko, że to wszystko nie jest takie łatwe. Są rzeczy których nie tak łatwo cofnąć, czy zmienić. przerwał po czym otworzył oczy i zapytał:
- A dlaczego pytasz? Po tej walce Cię wzięło na takie przemyślenia? Szukasz swojego miejsca w życiu?
Prawdopodobnie byłem tam gdzie Ty teraz i tam nic nie ma... Nie ma się co zadręczać. Zrobiłeś co miałeś zrobić i już tego nie cofniesz. Wiem, że się łatwo mówi ale musisz żyć dalej. Iść do przodu. Zając się tymi bliskimi którzy Ci jeszcze zostali tutaj spoglądnął na Bhazera i pomyślał jak bardzo był z nim związany.
Nie chciał myśleć co by się stało gdyby tamten ogr zabił jego a nie Smoka....
Thurin znów go wyrwał z rozmyślań.
- Co się dzieje? Skąd wiesz, że coś złego? Zapytał siadająć Roran. |